یادگیری مبتنی بر پروژه و نقش آن در تقویت نوآوری و تفکر خلاق در محیط های آموزشی مدارس

آموزش و پرورش در دنیای امروز نیازمند رویکردهای نوین و کارآمدی است که بتواند دانش آموزان را برای چالش های پیچیده قرن بیست و یکم آماده سازد. یکی از این رویکردهای تحول آفرین، یادگیری مبتنی بر پروژه است. این رویکرد، فراتر از شیوه های سنتی و معلم محور، به دانش آموزان فرصت می دهد تا با درگیر شدن در پروژه های واقعی و معنادار، دانش و مهارت های خود را به صورت عملی به کار گیرند. هدف اصلی این مقاله، بررسی نقش حیاتی یادگیری مبتنی بر پروژه در تقویت نوآوری و تفکر خلاق در محیط های آموزشی مدارس است. در این رویکرد، دانش آموزان به جای حفظ کردن اطلاعات، با مسائل و چالش های دنیای واقعی مواجه می شوند و با کار تیمی و تلاش مستقل، به دنبال راه حل های نوآورانه می گردند. یادگیری مبتنی بر پروژه، فضایی را برای آزمون و خطا، پرسشگری، و حل مسئله فراهم می کند که این فرآیندها به طور مستقیم به پرورش تفکر خلاق و نوآوری منجر می شود. این مقاله با مروری بر مبانی نظری، تعاریف، و یافته های پژوهشی، نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر پروژه چگونه می تواند با ایجاد انگیزه درونی، ارتقاء مهارت های تفکر انتقادی، و تشویق به همکاری، به یک کاتالیزور قدرتمند برای تحول آموزشی تبدیل شود. یافته های این پژوهش، بر ضرورت جایگزینی رویکردهای سنتی با روش های فعال و دانش آموزمحور همچون یادگیری مبتنی بر پروژه تاکید دارد تا بتوان نسلی از دانش آموزان نوآور و خلاق را برای آینده تربیت کرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، نوآوری ، تفکر خلاق ، آموزش و پرورش ، محیط آموزشی