آموزش معکوس با محوریت دانش آموزان و هدایت غیرمستقیم معلم

آموزش معکوس به عنوان الگویی نوین در طراحی فرآیند یادگیری، با جابه جایی نقش های سنتی معلم و دانش آموز، فرصت های تازه ای برای توسعه مهارت های خودراه بری و تفکر انتقادی فراهم می کند. این مقاله با رویکرد تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی مقالات معتبر، به تبیین ابعاد آموزش معکوس با محوریت فعال سازی دانش آموز و هدایت غیرمستقیم معلم پرداخته است. هدف اصلی، شناسایی مولفه هایی است که می توانند بیشترین اثر را بر افزایش کیفیت یادگیری، مشارکت موثر و ارتقای انگیزش در فراگیران داشته باشند. روش بررسی شامل تحلیل ساختار این رویکرد، بررسی نقش تسهیل گرانه معلم، ارزیابی ابزارهای فناورانه و واکاوی چالش های پیش رو بوده است. نتایج نشان می دهد که اجرای موفق آموزش معکوس نیازمند طراحی محتوای غنی و متناسب، ایجاد تعامل هدفمند در محیط های مجازی و حضوری و ارتقای سواد دیجیتال معلمان و دانش آموزان است. همچنین، هدایت غیرمستقیم معلم نه تنها استقلال یادگیری را تقویت می کند، بلکه بستر شکل گیری مهارت های حل مسئله و همکاری را مهیا می سازد. یافته ها پیشنهاد می کنند که برای اثربخشی بیشتر، این الگو باید به صورت تدریجی و همراه با حمایت های ساختاری و آموزشی پیاده سازی شود.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، دانش آموزمحوری ، هدایت غیرمستقیم ، خودراه بری یادگیری ، سواد دیجیتال