اعتبار قراردادهای هوشمند بین المللی در بستر بلاک چین از منظر حقوق بین الملل خصوصی (تحلیل چالش ها و راهکارها با رویکرد تطبیقی)

قراردادهای هوشمند، به عنوان نسل نوینی از ابزارهای حقوقی مبتنی بر فناوری بلاک چین، قابلیت اجرای خودکار و غیر قابل تغییر تعهدات را از طریق کدهای برنامه نویسی فراهم می آورند. ویژگی های بنیادینی همچون تمرکززدایی، شفافیت و امنیت بالا، این قراردادها را به گزینه ای جذاب برای مبادلات بین المللی بدل ساخته است. با این حال، ماهیت بدون مرز بلاک چین و ناشناس بودن یا پراکندگی جغرافیایی طرفین، چالش های جدی را در حوزه تعیین قانون حاکم، تشخیص صلاحیت قضایی و قابلیت استناد قرارداد در روابط فرامرزی ایجاد می کند. مسئله اصلی این پژوهش، بررسی اعتبار و امکان اجرای قراردادهای هوشمند در محیط بین المللی از منظر حقوق بین الملل خصوصی است. روش تحقیق، به صورت توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از رویکرد تطبیقی نسبت به نظام های حقوقی پیشرو و اسناد بین المللی انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که حقوق بین الملل خصوصی در شکل سنتی خود، به دلیل اتکا به مفاهیم مکان محور و ساختارهای متمرکز، توانایی پاسخ گویی کامل به ویژگی های غیرمتمرکز بلاک چین را ندارد. در نتیجه، اصلاح قوانین ملی، پیش بینی صریح قانون حاکم و مرجع حل اختلاف در بستر کد قرارداد، بهره گیری از داوری غیرمتمرکز و تلاش برای تدوین اسناد بین المللی ویژه این حوزه، از مهم ترین راهکارهای پیشنهادی برای رفع خلاهای موجود است.

کلیدواژه ها:

بلاک چین ، قرارداد هوشمند ، حقوق بین الملل خصوصی ، تعارض قوانین ، صلاحیت قضایی ، داوری غیرمتمرکز.