بررسی و تحلیل روش های کاهش نویز در پهپادهای مولتی روتور

با افزایش چشمگیر محبوبیت و کاربرد پهپادهای مولتی روتور در حوزه های نظامی و غیرنظامی، آلودگی صوتی ناشی از آن ها به یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی و محیط زیست تبدیل شده است. نویز تولیدی این وسایل پرنده عمدتا از دو منبع اصلی سرچشمه می گیرد: نویز آیرودینامیکی ناشی از پروانه ها و نویز الکترومغناطیسی موتورهای الکتریکی. این مقاله به بررسی و تحلیل جامع روش های مختلف کاهش نویز در این پهپادها می پردازد. روش های کاهش نویز به سه دسته اصلی تقسیم بندی می شوند: روش های غیرفعال (Passive)، روش های فعال (Active) و اصلاح در طراحی منبع نویز. در روش های غیرفعال، تکنیک هایی مانند استفاده از پوشش های میکروفیبر بر روی سطح پره ها که منجر به کاهش نویز پهن باند تا ۱.۶ دسی بل شده، مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش روش های فعال، سیستم های کنترل نویز فعال (ANC) که با تولید یک سیگنال "ضدنویز" به خنثی سازی صدای اصلی می پردازند، تحلیل می شوند. مطالعات در این زمینه نشان دهنده پتانسیل کاهش نویز تا ۴۳.۸۲% با استفاده از تکنیک های پیشرفته هم فازسازی سیگنال است. در نهایت، رویکردهای مبتنی بر اصلاح طراحی منبع، به ویژه طراحی بهینه پروانه ها، به عنوان موثرترین راهکار بررسی می شود. نتایج نشان می دهد که کاهش سرعت نوک پره و افزایش تعداد پره ها از جمله کارآمدترین استراتژی ها برای کاهش نویز هارمونیک در منبع تولید آن هستند. این تحقیق با مقایسه مزایا و معایب هر روش، نتیجه می گیرد که یک رویکرد ترکیبی و یکپارچه، بهترین راهکار برای دستیابی به پهپادهای کم صدا و کارآمد است.

کلیدواژه ها:

پهپاد مولتی روتور ، کاهش نویز ، نویز آیرودینامیکی ، کنترل نویز فعال ، طراحی پروانه