مطالعه اثرات هوش مصنوعی بر یادگیری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان

هدف از این پژوهش مروری، بررسی جامع تاثیرات هوش مصنوعی بر فرآیندهای یادگیری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان است. هوش مصنوعی به عنوان یکی از مهم ترین فناوری های تحول آفرین در قرن بیست ویکم، به سرعت در حال نفوذ در تمامی ابعاد زندگی بشر، به ویژه حوزه آموزش و پرورش است. این فناوری نه تنها می تواند به بهبود و شخصی سازی فرآیندهای آموزشی کمک کند، بلکه چالش ها و فرصت های جدیدی را در زمینه تعاملات اجتماعی و سازگاری دانش آموزان با محیط های یادگیری پدید می آورد. این مقاله با مروری بر تحقیقات و ادبیات موجود، تلاش می کند تا ابعاد مختلف این تاثیرات را از جمله بهبود عملکرد تحصیلی از طریق سیستم های آموزشی هوشمند، شخصی سازی محتوا، و ارائه بازخورد فوری مورد بررسی قرار دهد. همچنین، به بررسی تاثیرات هوش مصنوعی بر مهارت های اجتماعی، همکاری گروهی و توانایی های حل مسئله دانش آموزان می پردازد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در حالی که هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای افزایش بهره وری یادگیری عمل کند، استفاده نادرست یا بیش از حد از آن ممکن است منجر به کاهش تعاملات انسانی و بروز مشکلاتی در سازگاری اجتماعی شود. از این رو، نیاز به طراحی و پیاده سازی استراتژی های آموزشی است که ضمن بهره گیری از مزایای هوش مصنوعی، بر توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان نیز تاکید داشته باشد. این پژوهش بر اهمیت آموزش معلمان و دانش آموزان برای استفاده صحیح و اخلاقی از هوش مصنوعی، و همچنین لزوم ایجاد تعادل بین یادگیری مبتنی بر فناوری و تعاملات اجتماعی در محیط های آموزشی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری ، سازگاری اجتماعی ، آموزش و پرورش ، دانش آموزان