ارزیابی تاثیر یادگیری معکوس بر مشارکت، انگیزش و بهره وری دانش آموزان

یادگیری معکوس به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، با هدف ارتقای کیفیت یادگیری و افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند آموزش، مورد توجه پژوهشگران و معلمان قرار گرفته است. این مقاله به بررسی تاثیر این رویکرد بر سه مولفه کلیدی در آموزش—مشارکت، انگیزش و بهره وری دانش آموزان—می پردازد. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از مطالعات نظری و شواهد تجربی، مزایا و چالش های پیاده سازی یادگیری معکوس در محیط های آموزشی تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از محتوای آموزشی پیش کلاسی، فعالیت های گروهی در کلاس، و نقش فعال معلم به عنوان راهنما، موجب افزایش تعامل دانش آموزان، تقویت انگیزه درونی، و بهبود عملکرد تحصیلی آنان می گردد. همچنین، این رویکرد زمینه ساز توسعه مهارت های خودتنظیمی، تفکر انتقادی و مسئولیت پذیری در یادگیرندگان است. در پایان، پیشنهادهایی برای به کارگیری موثر یادگیری معکوس در نظام آموزشی ارائه شده است که می تواند به تحول در شیوه های تدریس و ارتقای بهره وری آموزشی منجر شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، بهره وری آموزشی ، تعامل یادگیرنده ، آموزش فعال ، آموزش ترکیبی