روانشناسی عدالت آموزشی و حس تعلق در کلاس های ناهمگن و راهبردهای کاهش شکاف عملکردی

این مقاله به بررسی روانشناسی عدالت آموزشی و نقش آن در تقویت حس تعلق در کلاس های ناهمگن می پردازد و بر راهبردهای کاهش شکاف عملکردی میان دانش آموزان تمرکز دارد. هدف اصلی، شناسایی ابعاد روان شناختی و آموزشی عدالت و تحلیل تاثیر آن بر کیفیت یادگیری و انگیزه دانش آموزان است. روش تحقیق به صورت تحلیلی-توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی مقالات معتبر انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که رعایت عدالت آموزشی، نه تنها موجب افزایش حس تعلق و همبستگی میان دانش آموزان می شود، بلکه به کاهش اختلافات عملکردی ناشی از تفاوت های فردی، اجتماعی و اقتصادی کمک می کند. همچنین، فراهم سازی محیطی حمایتگر، به کارگیری روش های تدریس انعطاف پذیر و توجه به نیازهای متنوع یادگیرندگان از مهم ترین عوامل موفقیت در تحقق عدالت آموزشی در کلاس های ناهمگن محسوب می شود. در نهایت، نتایج حاکی از آن است که برنامه ریزی هدفمند، آموزش معلمان در حوزه مهارت های ارتباطی و ایجاد بسترهای مشارکت فعال دانش آموزان، از راهکارهای موثر برای ارتقاء عدالت آموزشی و بهبود عملکرد کلی کلاس به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، حس تعلق ، کلاس ناهمگن ، شکاف عملکردی ، راهبردهای آموزشی ، یادگیری برابر