«آموزش خلاقیت و پیامدهای تحصیلی و روان شناختی آن: نقش واسطه ای خودکارآمدی و اعتماد به نفس در دانش آموزان ابتدایی»

آموزش خلاقیت در موسسات آموزشی به عنوان عنصری حیاتی در پرورش تفکر نوآورانه و مهارت های حل مسئله در بین دانش آموزان، توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. این تمرکز آموزشی بر پایه ی چارچوب های نظری و راهبردهای آموزشی گوناگونی استوار است که بر مشارکت فعال، همکاری و ادغام تجربیات دنیای واقعی در محیط های یادگیری تاکید دارند. از آنجا که نیروی کار مدرن به طور فزاینده ای نیازمند شایستگی های خلاقانه است، سیستم های آموزشی موظف به توسعه برنامه های درسی و روش های خود برای پرورش موثر این مهارت ها و در نتیجه بهبود نتایج یادگیری دانش آموزان و تعامل کلی آنها هستند.[۱][۲][۳]رویکردهای برجسته برای آموزش خلاقیت شامل یادگیری مبتنی بر پرسش است که دانش آموزان را به کاوش در سوالات و مشارکت فعال در مسائل تشویق می کند. علاوه بر این، یادگیری مشارکتی و آموزش متمایز به عنوان راهبردهای حیاتی ظاهر شده اند که نیازهای یادگیری متنوع را برآورده می کنند و کار گروهی را در بین دانش آموزان ترویج می دهند. همچنین به مربیان توصیه می شود که از شیوه های آموزشی پاسخگو به فرهنگ استفاده کنند که منعکس کننده پیشینه های گوناگون دانش آموزان است و تجربه آموزشی را بیشتر غنی کرده و خلاقیت را پرورش می دهد.[۴][۵][۶]با این حال، اجرای موفقیت آمیز آموزش مبتنی بر خلاقیت اغلب با موانع مختلفی از جمله محدودیت های مالی، مسائل ارتباطی و آموزش ناکافی معلمان روبرو است. بسیاری از مربیان گزارش می دهند که برای ایجاد تعادل بین روش های آموزشی نوآورانه با الزامات برنامه های درسی استاندارد تلاش می کنند که این تلاش ها در بسیاری از موارد منجر به تنش بین اهداف برنامه ریزی شده و اهداف اجرا شده درسی می شود. این چالش ها نیاز به توسعه حرفه ای مداوم و سیستم های پشتیبانی برای توانمندسازی معلمان در پرورش موثر محیط های یادگیری خلاق را برجسته می کند.[۷][۸][۹]در نهایت، پرورش خلاقیت در مدارس و در خلال آموزش رسمی، نه تنها در مورد افزایش تعامل دانش آموزان با محیط یادگیری فعلی خویش، بلکه در مورد آماده سازی نسل های آینده برای رویارویی با دنیایی ست که به سرعت در حال تغییر است. موسسات در سیستم های نوین آموزشی با اتخاذ یک رویکرد جامع که یادگیری فعال، تکنیک های داربست بندی و شیوه های مبتنی بر جامعه را ترکیب می کند، می توانند فضاهایی را ایجاد کنند که دانش آموزان را به تفکر انتقادی، همکاری موثر و توسعه حداکثری پتانسیل خلاقانه خود تشویق کنند.[۳][۱۰][۱۱]چارچوب های نظری خلاقیت در آموزش