«آموزش خلاقیت در نظام های آموزشی: از چارچوب های نظری تا راهبردهای عملی در مواجهه با چالش های نهادی
محل انتشار: دومین کنفرانس بین المللی حقوق، مدیریت، علوم تربیتی، روانشناسی و مدیریت برنامه ریزی آموزشی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 12
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EMACO02_2169
تاریخ نمایه سازی: 25 مرداد 1404
چکیده مقاله:
در دنیای امروز که با سرعت فزاینده ای در حال تغییر است، آموزش خلاقیت در مدارس بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته، چرا که نقش مهمی در تجهیز دانش آموزان به مهارت های ضروری برای حرکت در دنیای کنونی که سریعا در حال رشد و دگرگونی است، ایفا می کند. خلاقیت که به دلیل ظرفیت آن در افزایش توانایی های حل مسئله و تفکر انتقادی قابل توجه است، نه تنها به عنوان یک ویژگی مطلوب بلکه به عنوان یک مولفه اصلی آموزش موثر شناخته می شود. استراتژی های آموزشی، چارچوب ها و روش های ارزیابی مختلف برای پرورش خلاقیت در محیط های آموزشی متنوع توسعه می یابند که منعکس کننده اجماع فزاینده در بین مربیان و محققان است که متفق القول بر این ایده استوارند که خلاقیت باید در اولویت بندی برنامه درسی باشد. [ ۲ ] [ ۱ ] مجموعه ای از چارچوب های نظری آموزش خلاقیت را شامل می شود، از جمله سازنده گرایی، نظریه مولفه خلاقیت آمابیل، و نظریه اجتماعی فرهنگی ویگوتسکی. این نظریه ها از مشارکت فعال، یادگیری مشارکتی و انگیزه درونی به عنوان عناصر مهم در پرورش خلاقیت در بین دانش آموزان حمایت می کنند. با استفاده از روش شناسی هایی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، تفکر طراحی، و ادغام هنر، مربیان می توانند محیط هایی ایجاد کنند که تفکر تخیلی و بیان خود را تحریک می کند و توانایی های خلاقانه دانش آموزان را بیشتر افزایش می دهد. [ ۵ ] [ ۴ ] [ ۳ ] علیرغم اهمیت آن، چندین چالش مانع آموزش موثر خلاقیت می شود. موانع نهادی، مانند برنامه های درسی سفت و سخت و ارزیابی های استاندارد، همراه با محدودیت های فیزیکی محیط های کلاس درس سنتی، شیوه های تدریس نوآورانه را محدود می کند. بعلاوه، پیچیدگی ارزیابی خلاقیت چالش مهمی را ایجاد می کند، زیرا روش های ارزیابی مرسوم اغلب در به تصویر کشیدن تفاوت های ظریف مهارت های خلاق شکست می خورند. [ ۷ ] [ ۶ ]پرداختن به این موانع نیازمند رویکردی چندوجهی است، از جمله توسعه حرفه ای مداوم برای مربیان، ادغام روش های ارزشیابی نوآورانه، و پرورش فرهنگ همکاری و حمایت در موسسات آموزشی. [ ۹ ] [ ۸ ] به طور کلی، کشف روش های آموزش خلاقیت، زمینه ای پویا و در حال تحول است که پیامدهای قابل توجهی برای شیوه های آموزشی آینده دارد. از آنجایی که ذینفعان آموزشی به ضرورت پرورش خلاقیت پی می برند، تحقیقات
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هدی محمدپور نارنجی
۱دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش ابتدایی ،گروه علوم تربیتی،دانشکده تعلیم و تربیت اسلامی ،واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی ،مشهد،ایران
حمیدرضا یوسفی
دانشیار،گروه علوم تربیتی ،دانشکده تعلیم و تربیت ،واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی ،مشهد ،ایران