تدریس مفهومی ریاضی:یادگیری عمیق با روش های نو

جهان است. اما فراتر از آن، آموزش ریاضی ابزاری نیرومند برای پرورش تفکر منطقی، استدلال تحلیلی و توانایی حل مسئله در دانش آموزان به شمار می آید. آموزش موثر ریاضی می تواند توانمندی های ذهنی فراشناختی را در فراگیران تقویت کرده و آن ها را برای رویارویی با چالش های پیچیده دنیای امروز آماده سازد.تفکر منطقی، به عنوان یکی از زیرساخت های اساسی در فرایند یادگیری، به فرد کمک می کند تا با دقت، انسجام و نظم ذهنی به بررسی مسائل بپردازد و از مسیرهای استدلالی به نتیجه گیری برسد. این نوع از تفکر، در زندگی روزمره، تصمیم گیری های فردی، انتخاب های حرفه ای و درک مفاهیم علمی نقش بنیادین دارد.ریاضی با ساختار منظم، قاعده مند و مرحله به مرحله اش، بستری مناسب برای تمرین این نوع تفکر فراهم می سازد. حل یک مسئله ریاضی، مستلزم درک دقیق مسئله، تجزیه و تحلیل آن، شناسایی راه حل های ممکن، و در نهایت، انتخاب بهترین راه حل است. این فرآیند، نمونه ای عینی از فرایند تفکر منطقی است که با تمرین های مکرر در آموزش ریاضی، به عادتی ذهنی تبدیل می شود.از سوی دیگر، آموزش سنتی و صرفا فرمول محور، نه تنها نمی تواند به توسعه تفکر منطقی بینجامد، بلکه گاه موجب دل زدگی از ریاضی و ناتوانی در درک ارتباط میان مفاهیم می شود. برای تحقق یادگیری عمیق، لازم است که آموزش ریاضی به گونه ای طراحی شود که دانش آموز را به درک معنا، برقراری ارتباط بین مفاهیم، و به کارگیری دانش در موقعیت های جدید هدایت کند.در نهایت، می توان گفت آموزش مفهومی ریاضی نه تنها به تقویت توانمندی های علمی دانش آموزان کمک می کند، بلکه ابزاری بنیادی برای پرورش ذهنی و توانمندسازی شناختی آنان در دنیایی پیچیده و پیش بینی ناپذیر به شمار می رود.فاصله میان آموزش سنتی و یادگیری عمیق در آموزش ریاضییکی از چالش های اساسی نظام های آموزشی در قرن حاضر، شکاف عمیقی است که میان روش های سنتی تدریس و آنچه به عنوان یادگیری عمیق شناخته می شود، وجود دارد. این فاصله به ویژه در درس ریاضی، که ذاتا نیازمند درک مفاهیم، استدلال و تعمیم است، نمود بیشتری دارد. آموزش سنتی و یادگیری عمیق، دو رویکرد متفاوت به یادگیری هستند که هر کدام فلسفه، اهداف و روش های خاص خود را دارند.آموزش سنتی: حافظه محور و سطحیدر روش های سنتی تدریس ریاضی، اغلب تمرکز اصلی بر آموزش گام به گام الگوریتم ها، حفظ فرمول ها و تکرار تمرین هاست. معلم معمولا نقش گوینده و انتقال دهنده دانش را دارد، و دانش آموزان نقش گیرندگان منفعل اطلاعات را ایفا می کنند. در این شیوه، پرسش ها بسته هستند، پاسخ ها مشخص اند، و خلاقیت جای چندانی ندارد.ویژگی های بارز آموزش سنتی عبارت اند از:• تاکید بر حفظ مطالب و تکرار تمرین ها• ارزشیابی مبتنی بر آزمون های پایانی و نمره• نقش منفعل دانش آموز و سلطه ی معلم• بی توجهی به تفاوت های فردی• تمرکز بر پاسخ صحیح، نه فرایند رسیدن به آناگرچه آموزش سنتی ممکن است در کوتاه مدت منجر به کسب نمره ی بالا یا حل سریع مسائل ساده شود، اما به ندرت به درک عمیق، انتقال یادگیری به موقعیت های جدید، یا توسعه ی مهارت های تفکر منجر می شود.یادگیری عمیق: مفهومی، تحلیلی و انتقال محوردر مقابل، یادگیری عمیق رویکردی نوین و پیشرو در آموزش است که در آن دانش آموزان به جای حفظ مطالب، به درک مفاهیم، کشف روابط، و به کارگیری دانش در موقعیت های واقعی می پردازند. در این نوع یادگیری، پرسش های باز، بحث، کاوش، آزمایش و بازتاب ذهنی محور آموزش اند. هدف، ایجاد «درک معنادار» و توانمندسازی ذهنی فراگیران است.ویژگی های بارز یادگیری عمیق در ریاضی شامل موارد زیر است:• تمرکز بر درک «چرایی» و «چگونگی» مفاهیم ریاضی• تشویق به تفکر تحلیلی، استنتاج و حل مسئله• استفاده از فعالیت های کاوش محور و پروژه محور• نقش فعال و مشارکتی دانش آموز• ارزشیابی فرآیندمحور (پورتفولیو، خودارزیابی، سنجش عملکرد)دانش آموزانی که از طریق یادگیری عمیق آموزش می بینند، نه تنها مفاهیم ریاضی را بهتر درک می کنند، بلکه می توانند آن ها

کلیدواژه ها:

مفهومی ،