بررسی اثربخشی روش های تدریس فعال در ارتقایی یادگیری مفهومی در درس ریاضی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش های تدریس فعال در ارتقای یادگیری مفهومی درس ریاضی در مقایسه با روش های سنتی است. این مطالعه با رویکرد کاربردی و روش توصیفی–تحلیلی انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه بود که نمونه ای به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی یک دوره آموزشی کامل با استفاده از روش های فعال همچون فعالیت های گروهی، حل مسئله، بازی وارسازی و پروژه های کلاسی آموزش دید و گروه کنترل از شیوه سخنرانی و آموزش مستقیم بهره مند شد. یافته ها نشان داد روش های تدریس فعال باعث بهبود چشمگیر درک مفهومی دانش آموزان، افزایش توانایی ارتباط دادن مفاهیم ریاضی به موقعیت های واقعی، و تقویت مهارت حل مسئله شد. همچنین، این رویکرد موجب افزایش اعتماد به نفس علمی، کاهش اضطراب، ارتقای انگیزه یادگیری و بهبود تعاملات کلاسی گردید. دانش آموزان آموزش دیده با روش فعال نگرش مثبت تری نسبت به ریاضی پیدا کردند و فرآیند یادگیری را تجربه ای لذت بخش و چالش برانگیز توصیف کردند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که تدریس فعال، علاوه بر بهبود عملکرد تحصیلی، زمینه رشد مهارت های اجتماعی و تفکر انتقادی را نیز فراهم می آورد و می تواند به عنوان رویکردی موثر در آموزش ریاضی در نظر گرفته شود.واژگان کلیدی: روش های تدریس فعال، یادگیری مفهومی، ریاضی، انگیزه یادگیری، مهارت حل مسئله، تعاملات کلاسی.