اثربخشی قصه گویی تعاملی بر توسعه مهارت های حل مسئله و خلاقیت در کودکان

هدف این پژوهش بررسی اثر قصه گویی تعاملی بر توسعه مهارت های حل مسئله و خلاقیت در کودکان دوره ابتدایی شهر قدس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کودکان کلاس های سوم و چهارم ابتدایی مدارس دولتی شهر قدس بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای ۶۰ کودک (۳۰ نفر در گروه آزمایش و ۳۰ نفر در گروه کنترل) انتخاب شدند.گروه آزمایش در مدت ۸ جلسه، تحت مداخله قصه گویی تعاملی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل برنامه آموزشی معمولی مدرسه را دنبال کردند. ابزارهای اندازه گیری شامل آزمون خلاقیت تورنس و پرسشنامه مهارت حل مسئله کودکان بودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، تحلیل کوواریانس (ANCOVA) و بررسی پیش فرض های نرمال بودن و همگنی واریانس تحلیل شد.یافته ها نشان داد که قصه گویی تعاملی باعث افزایش معنادار نمرات خلاقیت و مهارت حل مسئله کودکان شد. بیشترین اثر در ابعاد سیالی و ابتکار خلاقیت و شناسایی مشکل و تولید راه حل مهارت حل مسئله مشاهده شد. همچنین جنسیت کودکان تاثیر معناداری بر نتایج نداشت، بنابراین این روش برای دختران و پسران به یک اندازه موثر است.نتایج پژوهش نشان می دهد که اجرای برنامه های قصه گویی تعاملی می تواند به عنوان یک روش آموزشی فعال و موثر در مدارس برای پرورش مهارت های خلاقیت و حل مسئله کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی تعاملی ، خلاقیت ، مهارت حل مسئله ، کودکان ، آموزش فعال