استفاده از فناوری های دیجیتال در تدریس ادبیات پارسی: تاثیر بر یادگیری و خلاقیت دانش آموزان در محیط های آموزشی مدرن و بهره گیری از ابزارهای نوین تعاملی برای تقویت فهم متون کلاسیک

در عصر تحول دیجیتال که فناوری های نوین به عنوان کاتالیزورهای تغییر در همه عرصه های زندگی انسان ظهور کرده اند، آموزش ادبیات پارسی نیز از این تحولات بی تاثیر نمانده و ضرورت بازنگری در روش های تدریس سنتی این حوزه با هدف تطبیق با نیازهای نسل دیجیتال و بهره گیری از ظرفیت های بی نظیر فناوری های تعاملی در جهت ارتقای کیفیت یادگیری و تقویت خلاقیت دانش آموزان بیش از پیش احساس می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر استفاده از فناوری های دیجیتال شامل پلتفرم های آموزش الکترونیکی، ابزارهای چندرسانه ای، واقعیت مجازی و افزوده، هوش مصنوعی، و روش های تعاملی نوین در تدریس ادبیات پارسی و تحلیل تاثیرات این ابزارها بر میزان یادگیری، درک متون کلاسیک، توسعه خلاقیت، و انگیزه تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد که بهره گیری هدفمند از فناوری های دیجیتال در تدریس ادبیات پارسی نه تنها موجب افزایش قابل توجه میزان یادگیری و درک عمیق تر متون ادبی می شود، بلکه با ایجاد محیط های تعاملی و جذاب، زمینه شکوفایی خلاقیت دانش آموزان را فراهم آورده و انگیزه آنها را برای مطالعه و تعمق در ادبیات کلاسیک به طور چشمگیری افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

فناوری های دیجیتال ، تدریس ادبیات پارسی ، یادگیری تعاملی ، خلاقیت دانش آموزان ، آموزش الکترونیکی ، متون کلاسیک