بررسی تاثیر کیفیت برنامه ریزی درسی مبتنی بر شایستگی بر یادگیری معنادار و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

کیفیت برنامه ریزی درسی مبتنی بر شایستگی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، اهمیت فراوانی در ارتقای یادگیری معنادار و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. هدف اصلی این مطالعه، شناخت نقش عوامل مختلف مرتبط با برنامه ریزی درسی در تحقق یادگیری عمیق و ارتقای نتایج تحصیلی است. یادگیری معنادار نیز به عنوان فرایندی که در آن دانش آموزان اطلاعات جدید را با دانش پیشین خود پیوند می دهند و قادر به استفاده موثر از آن ها در موقعیت های مختلف می شوند، مورد توجه ویژه قرار گرفته است. کیفیت برنامه ریزی درسی مبتنی بر شایستگی با ایجاد هماهنگی میان اهداف آموزشی، روش های تدریس و ابزارهای ارزیابی، به طور قابل توجهی باعث افزایش انگیزش، مشارکت فعال و خودتنظیمی در یادگیری دانش آموزان می شود. این امر منجر به ارتقای یادگیری معنادار و عملکرد تحصیلی بهتر می گردد. همچنین، چالش هایی مانند کمبود منابع آموزشی مناسب، عدم آشنایی کافی معلمان با مفاهیم شایستگی و ساختارهای ارزیابی سنتی از موانع اصلی تحقق کامل این رویکرد محسوب می شوند. برای بهره مندی کامل از مزایای برنامه ریزی درسی مبتنی بر شایستگی، لازم است کیفیت طراحی و اجرای آن به طور مستمر بهبود یابد و معلمان آموزش های لازم را در این زمینه دریافت کنند. همچنین، اصلاح روش های ارزشیابی و توجه به ویژگی های فردی و فرهنگی دانش آموزان از دیگر ضرورت های این رویکرد است. این پژوهش می تواند راهنمایی مفید برای سیاست گذاران، مدیران و معلمان در جهت ارتقای کیفیت آموزش و پرورش و پرورش نسلی توانمند، مسئولیت پذیر و خلاق باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، شایستگی ، یادگیری معنادار ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان