شناخت کارکردهای حقوق بنیادین به منظور مقابله با قراردادهای غیرمنصفانه

بر اساس ماده(۳) و (۴) دستورالعمل۱۳، ۹۳، غیرمنصفانه بودن شرط به این معناست که علیرغم اینکه شرط قراردادی به طور مشخص مورد مذاکره قرار نمی گیرد با حسن نیت نیز مخالف بوده و به عدم تعادل جدی بین حقوق و تعهدات ناشی از قرارداد منجر شده و به ضرر مصرف کننده باشد. این تذکر لازم است که در قراردادهای استاندارد اصل بر عدم مذاکره ای بودن شرط می باشد چراکه بار اثبات ادعای مذاکره ای بودن شرط بر عهده فروشنده یا ارائه کننده کالا یا خدمات می باشد. گفتنی است که غیرمنصفانه بودن شرط مفهومی است که باید با توجه به ماهیت کالاها و خدمات، زمان قرارداد و همه رویدادهای منجر به انعقاد آن و نیز سایر شروط یا قراردادهای وابسته ارزیابی گردد که در این ارزیابی توجه به کیفیت زبانی شرط از حیث روشن و قابل فهم بودن حائز اهمیت است. در این جهت واضح است که شروط غیرمنصفانه شروطی است که اگرچه طبق قواعد عمومی قراردادها و اصل آزادی قراردادی نسبت به متعهد الزام آور است، اما چون تحمیلی است و محصول اراده واقعی وی نیست و طرف مقابل با سوء استفاده از موقعیت برتر خود آن را تحمیل کرده، الزام آور بودن آن نسبت به طرف ضعیف تر خلاف انصاف و دور از اخلاق قراردادی است. به عبارت دیگر، مقصود از شرط غیرمنصفانه شرطی است که به واسطه موقعیت ضعیف تر یکی از طرفین، برخلاف خواست وی بر او تحمیل می شود و برای طرف قوی تر امتیازی ویژه در اختیار دارد که تعادل طرفین قرارداد را بر هم می زند.

کلیدواژه ها:

حقوق ، حقوق غیر منصفانه ، قوانین