طراحی و ارزیابی دستیار مجازی هوشمند برای کاهش بارکاری معلمان ابتدایی

افزایش فزاینده وظایف آموزشی و غیرآموزشی معلمان ابتدایی، موجب شکل گیری فشار کاری و کاهش فرصت برای تمرکز بر آموزش کیفی شده است. در چنین شرایطی، بهره گیری از دستیارهای مجازی هوشمند می تواند رویکردی نوین برای کاهش بار کاری و ارتقای کارآمدی تدریس باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی ظرفیت ها، فرصت ها و چالش های به کارگیری چنین سامانه ای، با رویکرد کیفی و روش توصیفی انجام شد. مشارکت کنندگان، گروهی از معلمان ابتدایی با پیشینه و مهارت های فناورانه متنوع بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته، مشاهده مستقیم و یادداشت برداری میدانی گردآوری و به روش تحلیل محتوای توصیفی بررسی شد. نتایج نشان داد که کاهش فشار زمانی، بهبود فرآیند ارزشیابی، وجود موانع فنی و زیرساختی، و ضرورت پذیرش فرهنگی، چهار محور کلیدی در ارزیابی این فناوری هستند. بر اساس یافته ها، طراحی بومی و پشتیبانی مستمر از معلمان می تواند زمینه بهره برداری پایدار از دستیارهای مجازی هوشمند را فراهم سازد و محیطی پویا و کارآمد برای یادگیری ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

وظایف آموزشی ، معلمان ابتدایی ، دستیارهای مجازی هوشمند ، کارآمدی تدریس