بررسی رابطه میان سبک های ارتباطی خانوادها و جهت گیری زندگی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک های ارتباطی خانواده و جهت گیری زندگی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم است. در این مطالعه توصیفی-همبستگی، تعداد ۱۹۸ نفر از دانش آموزان به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه جهت گیری زندگی (LOT) و نسخه تجدیدنظرشده پرسش نامه الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک (۲۰۰۲) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میان سبک ارتباطی گفت وشنود و جهت گیری زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=۰.۳۷۴، p<۰.۰۱)، در حالی که بین سبک ارتباطی همنوایی و جهت گیری زندگی رابطه منفی معنادار گزارش شد (r=-۰.۱۸۶، p<۰.۰۵). همچنین نتایج آزمون کولموگروف-اسمیرنوف نشان داد که داده ها دارای توزیع نرمال هستند و امکان استفاده از آزمون های پارامتریک فراهم است. این یافته ها نشان دهنده نقش معنادار شیوه های ارتباطی خانواده در شکل دهی نگرش ها و چشم اندازهای مثبت زندگی در نوجوانان است

کلیدواژه ها:

سبک های ارتباطی خانواده ، گفت وشنود ، همنوایی ، جهت گیری زندگی