تاثیر کیفیت روابط معلم و دانش آموز بر انگیزش و عملکرد تحصیلی

روابط بین معلم و دانش آموز یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان محسوب می شود. کیفیت این روابط نه تنها بر تجربه یادگیری دانش آموزان اثر می گذارد، بلکه می تواند انگیزش تحصیلی آن ها را افزایش داده و عملکرد تحصیلی را بهبود بخشد. پژوهش های مختلف نشان می دهند که دانش آموزانی که در محیطی حمایتی، احترام آمیز و ارتباطی مثبت با معلم خود قرار دارند، انگیزه بیشتری برای مشارکت فعال در فرایند یادگیری دارند و در نتیجه نتایج تحصیلی بهتری کسب می کنند. روابط معلم و دانش آموز شامل جنبه های عاطفی، رفتاری و شناختی است که هر یک می تواند تاثیر مستقیم یا غیرمستقیم بر انگیزش و عملکرد تحصیلی داشته باشد. تعامل مثبت با معلم شامل حمایت عاطفی، درک نیازهای فردی، ایجاد اعتماد، و فراهم کردن بازخورد سازنده می شود. برعکس، روابط ضعیف و خصمانه می تواند باعث کاهش انگیزه، اضطراب، بی توجهی به درس و افت عملکرد تحصیلی شود. هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر کیفیت روابط معلم و دانش آموز بر انگیزش و عملکرد تحصیلی است و تلاش دارد چارچوب مفهومی جامعی ارائه دهد که بتواند برای معلمان و پژوهشگران آموزشی راهنمای عملی باشد. یافته ها نشان می دهد که ایجاد روابط مثبت و حمایتی بین معلم و دانش آموز نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی کمک می کند، بلکه باعث افزایش اعتماد به نفس، انگیزش داخلی و حس تعلق به محیط آموزشی می شود. این مقاله با مرور نظریه های روان شناختی و پژوهش های تجربی، عناصر کلیدی روابط موثر بین معلم و دانش آموز را تحلیل می کند و راهکارهایی برای بهبود این روابط ارائه می دهد.واژگان کلیدی: کیفیت روابط معلم و دانش آموز، انگیزش تحصیلی، عملکرد تحصیلی، تعامل مثبت، بازخورد سازنده