شیوه های آموزش و جذب فرزندان به نماز با تاکید بر نقش الگویی والدین

نماز به عنوان مهم ترین عبادت روزانه در دین اسلام، نقشی اساسی در شکل گیری هویت دینی، تقویت روحیه ی مسئولیت پذیری، نظم فردی، و ارتباط معنوی انسان با خداوند دارد. تربیت فرزندان برای پایبندی به نماز، به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی، نیازمند برنامه ریزی دقیق تربیتی و بهره گیری از روش های کارآمد و متناسب با سن و ویژگی های روانی آنان است. از میان عوامل متعدد موثر در گرایش فرزندان به نماز، «نقش الگویی والدین» یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین عناصر تربیتی شناخته می شود. کودکان بیش از آن که از گفتار والدین تاثیر بپذیرند، رفتار آن ها را الگو قرار می دهند. این مقاله با رویکرد توصیفی–تحلیلی، به بررسی راهکارهای عملی برای آموزش و جذب فرزندان به نماز با تاکید بر نقش الگویی والدین می پردازد. در این راستا، با بهره گیری از منابع دینی (قرآن و روایات)، نظریه های روان شناسی تربیتی، و پژوهش های علمی روز، تلاش شده است تا شیوه های موثر برای نهادینه سازی نماز در شخصیت کودکان و نوجوانان ارائه شود. یافته های مقاله نشان می دهد که حضور موثر والدین در عمل به نماز، ایجاد فضای معنوی در خانواده، بهره گیری از روش های محبت محور و تدریجی، و تعامل عاطفی مثبت با فرزندان از جمله مهم ترین راهبردهای موفق در تربیت عبادی فرزندان به شمار می روند.

کلیدواژه ها:

نماز ، فرزندان ، والدین ، نقش الگویی