تاثیر ارتباطات غیرکلامی در تقویت پیوند معلم و دانش آموز

ارتباط غیرکلامی یکی از عوامل کلیدی در شکل گیری و تقویت پیوند میان معلم و دانش آموز به شمار می رود. این نوع ارتباط مجموعه ای از نشانه ها و رفتارها همچون حرکات بدن، حالات چهره، نگاه، لحن صدا، حرکات دست و حتی چیدمان فضای آموزشی را دربرمی گیرد که بدون استفاده از واژه ها، مفاهیم و احساسات را منتقل می کنند. معلمانی که با بهره گیری آگاهانه و مثبت از این ابزارها تعامل برقرار می کنند، می توانند فضایی صمیمی، امن و پذیرنده ایجاد کنند. چنین محیطی باعث می شود دانش آموزان حس ارزشمندی و پشتیبانی را تجربه کنند و با انگیزه بیشتری در فرآیند یادگیری مشارکت داشته باشند. به کارگیری موثر نشانه های غیرکلامی همچنین می تواند احتمال بروز سوءبرداشت را کاهش دهد و پیام های آموزشی را شفاف تر منتقل نماید؛ به ویژه در شرایطی که واژه ها به تنهایی قادر به بیان کامل عواطف نیستند. افزون بر این، تسلط معلم بر مهارت های غیرکلامی در مدیریت کلاس و ایجاد ارتباط سازنده نقشی تعیین کننده دارد. نشانه هایی همچون لبخند، برقراری تماس چشمی متعادل و حرکات تشویق کننده می توانند اعتماد و احترام متقابل را تقویت کنند. چنین واکنش هایی، خصوصا زمانی که دانش آموزان با اضطراب یا فشار روانی روبه رو هستند، اثر آرام بخش داشته و احساس امنیت آن ها را افزایش می دهد. هنگامی که معلم به شیوه ای غیرکلامی علاقه و توجه خود را نشان می دهد، انگیزه و اشتیاق دانش آموزان برای حضور فعال در کلاس بیشتر می شود. در نهایت، استفاده صحیح از ارتباط غیرکلامی نه تنها موجب ارتقای کیفیت یادگیری می شود بلکه در رشد اجتماعی و هیجانی دانش آموزان نیز اثرگذار است و موجب شکل گیری پیوندی عمیق و پایدار میان طرفین می گردد.

کلیدواژه ها:

ارتباط غیرکلامی ، تعامل ، معلم ، دانش آموز