تحلیل موانع اجرای مطلوب برنامه های پرورشی در مدارس دولتی متوسطه اول

نظام آموزشی هر کشور، در کنار آموزش علمی و مهارتی، وظیفه تربیت انسانی، اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی دانش آموزان را نیز بر عهده دارد. در همین راستا، برنامه های پرورشی به عنوان بخش مکمل آموزش رسمی، نقش اساسی در شکل گیری شخصیت و هویت فردی و اجتماعی فراگیران ایفا می کنند. در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران، این برنامه ها جایگاهی مهم در اسناد بالادستی همچون «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» دارند. با این حال، شواهد و تجربیات میدانی نشان می دهد که اجرای این برنامه ها، به ویژه در مدارس دولتی مقطع متوسطه اول، با چالش ها و موانع متعددی روبه رو است و در بسیاری موارد، اثربخشی لازم را ندارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل موانع اجرای مطلوب برنامه های پرورشی در مدارس دولتی متوسطه اول، به روش تحقیق کتابخانه ای انجام شده است. در این راستا، منابع علمی، مقالات پژوهشی، اسناد رسمی آموزش و پرورش، آیین نامه ها و گزارش های مرتبط بررسی و تحلیل شده اند. یافته های حاصل از این مطالعه، نشان می دهد که عوامل بازدارنده اجرای موفق برنامه های پرورشی را می توان در چهار محور اصلی طبقه بندی کرد: موانع ساختاری (کمبود امکانات، فضای فیزیکی، بودجه و تجهیزات)، موانع مدیریتی (بی توجهی مدیران، نبود برنامه ریزی مناسب، ضعف در نظارت)، موانع فرهنگی و اجتماعی (نگرش منفی خانواده ها، ضعف فرهنگ مشارکت)، و موانع انسانی (کمبود نیروی متخصص، ضعف انگیزشی در مربیان، آموزش ناکافی).

کلیدواژه ها:

برنامه های پرورشی ، مدارس دولتی ، مقطع متوسطه اول ، موانع اجرایی ، آموزش و پرورش ، تربیت اسلامی