مدرسه به مثابه پناهگاه روانی؛ نقش معلم در تقویت تاب آوری هیجانی کودکان

در جهان امروز که کودکان با طیف گسترده ای از فشارها و بحران های هیجانی، اجتماعی و خانوادگی مواجه اند، مدرسه نه تنها کانون آموزش، بلکه بستری برای حفاظت روانی و ارتقای تاب آوری هیجانی آنان محسوب می شود. «تاب آوری هیجانی» به توانایی کودکان در سازگاری با تغییرات، مقابله با ناکامی ها و بازیابی سلامت روان پس از تجربه رویدادهای چالش برانگیز گفته می شود که بخشی قابل توجه از آن در تعامل با محیط مدرسه و به ویژه نقش معلم شکل می گیرد. این مقاله با رویکردی تحلیلی، به بررسی چگونگی ایفای نقش مدرسه به عنوان پناهگاه روانی و جایگاه معلم به عنوان تسهیلگر و حامی رشد هیجانی دانش آموزان می پردازد. یافته های نظری و پژوهشی نشان می دهند که طراحی محیطی امن و حمایت گر همراه با برقراری روابط معلم دانش آموز بر پایه همدلی، احترام و پذیرش، می تواند به شکل گیری مهارت های تاب آوری موثر و پایدار در کودکان منجر شود. در پایان، راهکارهای عملی برای تلفیق آموزش رسمی با پرورش هیجانی ارائه می شود تا مدرسه به معنای واقعی به خانه دوم و پناهگاهی برای پرورش نسل آینده تبدیل گردد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، پناهگاه روانی ، تاب آوری هیجانی ، نقش معلم ، سلامت روان کودکان ، حمایت هیجانی ، آموزش عاطفی ، محیط امن آموزشی