بررسی تاثیر شیوه های تدریس نوآورانه بر رشد خلاقیت دانش آموزان/

هدف از این مقاله، بررسی جامع و تحلیلی تاثیر شیوه های تدریس نوآورانه بر رشد خلاقیت دانش آموزان در نظام آموزشی ایران است. در دنیای پرشتاب و پیچیده کنونی، خلاقیت به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های قرن بیست و یکم شناخته می شود که برای سازگاری، نوآوری و حل مسائل پیچیده ضروری است. نظام های آموزشی سنتی که عمدتا بر انتقال دانش و حفظیات تاکید دارند، اغلب در پرورش این مهارت حیاتی ناکام می مانند. این مقاله با رویکردی تحلیلی-توصیفی، ابتدا به تبیین مبانی نظری خلاقیت و ابعاد آن می پردازد و سپس شیوه های تدریس نوآورانه از جمله تدریس مبتنی بر پروژه، حل مسئله، بارش فکری، یادگیری مشارکتی، تدریس اکتشافی و استفاده از فناوری های نوین را به تفصیل معرفی می کند. در ادامه، با استناد به یافته های پژوهش های داخلی و خارجی ، شواهد تجربی مربوط به اثربخشی این شیوه ها بر تقویت ابعاد مختلف خلاقیت نظیر سیالی، بسط، اصالت و انعطاف پذیری مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد. نتایج این بررسی نشان می دهد که به کارگیری هدفمند و صحیح شیوه های تدریس نوآورانه می تواند نقش بسزایی در شکوفایی پتانسیل های خلاق دانش آموزان ایفا کند. در نهایت، با توجه به چالش ها و فرصت های موجود در نظام آموزشی ایران، پیشنهاداتی کاربردی برای سیاست گذاران، برنامه ریزان درسی و معلمان جهت ترویج، پیاده سازی و ارزیابی مستمر این رویکردها ارائه می شود تا زمینه های لازم برای پرورش نسلی خلاق و نوآور فراهم آید.

کلیدواژه ها:

شیوه های تدریس نوآورانه ، خلاقیت ، دانش آموزان ، آموزش و پرورش ، تفکر خلاق ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، حل مسئله ، بارش فکری.