اقتباس سینمایی از روایت داستانی معاصر (مطالعه موردی: رمان تنگسیر صادق چوبک و فیلم تنگسیر ساخته امیر نادری)

با مطرح شدن نظریه های نقد نوین ادبی بررسی آثار هنری، مسیر متفاوتی را در پیش گرفت. ظهور حیطه های تازه ای از مطالعات میان رشته ای در سایه مطالعاتی از این دست موجب شناخت ظرفیت های جدیدی از آثار ادبی و هنری شد. مطالعه ادبیات داستانی و نمایشی از جمله پژوهش های میان رشته ای است که از دیرباز با هم پیوند داشته اند. و در دوران معاصر به ویژه در چند دهه اخیر به هم بسیار نزدیک شده اند. از این رو نمایش می تواند از بسیاری از ظرفیت های ادبیات داستانی استفاده کند. این ارتباط در اقتباس از متون ادبی به بهترین شکل نمود می یابد؛ از ابتدای شکل گیری سینما اقتباس از آثار ادبی مورد توجه بسیاری از فیلمسازان بود. رابطه ادبیات و سینما در تعاملی دوسویه از یک جهت سبب معرفی بسیاری از آثار ادبی در سطحی پرمخاطب و گسترده شده است و از سویی زمینه استفاده از روایت و داستان ادبی را جهت ساخت و تولید فیلم های سینمایی فراهم می آورد. در این پژوهش که به شیوه توصیفی تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و روش سندکاوی انجام شده است در پی آنیم که نشان دهیم اقتباس میان کتاب تنگسیر اثر صادق چوبک (۱۳۴۲) و فیلم تنگسیر اقتباس فیلم تنگسیر از متن این داستان می توان علاوه بر شناخت همه جانبه اثر به خاستگاه فکری و نیز انگیزشی فیلم ساز با نگاهی واقع بینانه نگریست و روند تغییر، تحول و تبدیل متن ادبی به نسخه تصویری و سینمایی را مورد توجه قرار داد.