هوش مصنوعی به عنوان ابزاری برای عدالت آموزشی: راهکارها و چالش ها در کاهش نابرابری های آموزشی

در این پژوهش، مسئله اصلی بررسی نقش هوش مصنوعی در بهبود عدالت آموزشی و کاهش تفاوت های موجود در دسترسی به آموزش کیفی میان دانش آموزان مناطق مختلف است. هدف اصلی تحقیق، شناسایی راهکارهایی است که با استفاده از فناوری های هوش مصنوعی، فرصت های برابر آموزشی را برای گروه های کم برخوردار و محروم فراهم می کند. روش تحقیق به صورت ترکیبی و شامل تحلیل داده های کمی و کیفی از نمونه های آموزشی مختلف است که در آن، کاربردهای عملی هوش مصنوعی در نظام های آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که سیستم های هوش مصنوعی قادر به ارائه آموزش شخصی سازی شده، دسترسی آسان به منابع آموزشی متنوع، و پشتیبانی از معلمان و دانش آموزان در محیط های کم برخوردار می باشند. همچنین، استفاده از هوش مصنوعی باعث کاهش فاصله کیفیت آموزش بین مناطق شهری و روستایی شده و امکان رصد و تحلیل دقیق تر عملکرد تحصیلی دانش آموزان را فراهم می آورد. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که هوش مصنوعی می تواند به عنوان ابزاری موثر در تحقق عدالت آموزشی عمل کند و با کاهش موانع جغرافیایی، اقتصادی و فرهنگی، سهم بسزایی در ارتقاء کیفیت آموزش در سطح ملی داشته باشد. این دستاوردها اهمیت توسعه زیرساخت های فناوری و آموزش های لازم برای بهره برداری بهینه از هوش مصنوعی در سیستم های آموزشی را پررنگ تر می سازد و پیشنهاداتی برای سیاست گذاران آموزشی ارائه می دهد تا زمینه دسترسی برابر به آموزش را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، عدالت آموزشی ، آموزش برابر ، شکاف آموزشی ، فناوری آموزشی