نقش مدیریت زمان و برنامه ریزی در کلاس های ابتدایی بر رضایت شغلی آموزگار و عملکرد دانش آموزان

مدیریت زمان و برنامه ریزی موثر در کلاس های ابتدایی از عوامل کلیدی در ارتقاء کیفیت آموزش و بهبود تجربه یادگیری دانش آموزان به شمار می آید. این مهارت ها نه تنها به ساماندهی فرایند آموزشی کمک می کنند، بلکه به طور مستقیم بر رضایت شغلی و سلامت حرفه ای آموزگاران نیز تاثیرگذار هستند. کودکان دوره ابتدایی دارای ویژگی های روان شناختی خاصی همچون دامنه توجه محدود، نیاز به ساختار و نظم، تمایل به یادگیری فعال و تفاوت های فردی گسترده هستند که آموزش موثر را مستلزم مدیریت دقیق زمان و برنامه ریزی هدفمند می کند. از سوی دیگر، آموزگارانی که مهارت های مدیریت زمان بالایی دارند، استرس کمتری را تجربه کرده و توانایی بیشتری در کنترل وظایف و بهبود کیفیت تدریس خود دارند که این امر منجر به افزایش رضایت شغلی و سلامت روانی آن ها می شود. در این مقاله، ضمن بررسی ویژگی های روان شناختی دانش آموزان و اهمیت مدیریت زمان در کلاس ابتدایی، تاثیر این مهارت ها بر رضایت شغلی معلمان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد تحلیل قرار گرفته است. همچنین پیشنهادهای کاربردی برای ارتقاء مهارت های برنامه ریزی و زمان بندی در آموزش ابتدایی ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که تقویت این مهارت ها می تواند نقش موثری در بهبود کیفیت آموزش، افزایش انگیزه معلمان و دانش آموزان و ایجاد محیط یادگیری مثبت و پویا ایفا کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، برنامه ریزی آموزشی ، رضایت شغلی آموزگار ، سلامت حرفه ای ، عملکرد دانش آموزان.