طراحی آموزشی با هوش مصنوعی؛ بررسی پیامدهای فرهنگی و اخلاقی در محیط های یادگیری

با گسترش فناوری های نوین، هوش مصنوعی به عنوان یکی از ابزارهای تحول آفرین در عرصه آموزش و طراحی محیط های یادگیری مطرح شده است. بهره گیری از الگوریتم های هوشمند در سامان دهی محتوا، مدیریت کلاس های مجازی، و شخصی سازی تجربه یادگیری، فرصت های تازه ای را برای ارتقاء کیفیت آموزشی فراهم کرده است. با این حال، ورود هوش مصنوعی به فضای تربیتی، چالش هایی را نیز در حوزه های فرهنگی و اخلاقی به همراه دارد که نیازمند بررسی و تامل جدی است.پژوهش حاضر با هدف تحلیل پیامدهای فرهنگی و اخلاقی استفاده از هوش مصنوعی در طراحی آموزشی انجام شده است. در این مطالعه، تلاش شده تا ضمن بررسی ظرفیت های فناورانه، به مسائل مهمی چون حفظ هویت فرهنگی، عدالت آموزشی، حریم خصوصی، و مسئولیت پذیری اخلاقی پرداخته شود. یافته ها نشان می دهند که اگرچه هوش مصنوعی می تواند موجب بهینه سازی فرآیندهای یاددهی–یادگیری شود، اما در صورت فقدان چارچوب های اخلاقی و فرهنگی مناسب، ممکن است به تضعیف ارزش های انسانی، تبعیض آموزشی، و کاهش تعاملات انسانی منجر گردد.نتایج این پژوهش بر ضرورت تدوین سیاست های اخلاقی، طراحی فرهنگی محور، و آموزش سواد دیجیتال به مربیان و دانش آموزان تاکید دارد. همچنین، پیشنهاد می شود که در طراحی فضاهای آموزشی هوشمند، به اصول بومی، تنوع فرهنگی، و کرامت انسانی توجه ویژه ای شود تا فناوری در خدمت تربیت انسان محور قرار گیرد، نه صرفا در خدمت بهره وری ماشینی.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، طراحی آموزشی ، چالش های اخلاقی ، تنوع فرهنگی ، معماری پایدار