مطالعه اثربخشی استفاده از فیلم و داستان در مدرسه (با نگاهی اجمالی به کاربرد آن برای مربیان امور تربیتی و مشاوران مدارس)

در سال های اخیر، بهره گیری از رسانه های روایی نظیر فیلم و داستان در آموزش دانشگاهی، به ویژه در حوزه روان شناسی، به عنوان روشی نوین و موثر مورد توجه قرار گرفته است. این شیوه آموزشی با تکیه بر قدرت تصویرسازی، روایت گری و تحریک هیجانی، توانسته است مفاهیم پیچیده روان شناختی را به صورت ملموس تر و قابل فهم تر برای دانشجویان ارائه دهد. فیلم ها با بازنمایی موقعیت های واقعی یا خیالی، امکان مشاهده و تحلیل رفتارهای انسانی، اختلالات روانی، تعاملات اجتماعی و فرآیندهای شناختی را فراهم می کنند. همچنین داستان ها با ساختار روایی منسجم، به درک عمیق تری از انگیزه ها، هیجانات و تحولات روانی شخصیت ها کمک می کنند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که استفاده از فیلم و داستان در کلاس های روان شناسی نه تنها موجب افزایش انگیزه یادگیری و مشارکت فعال دانشجویان می شود، بلکه در ارتقای تفکر انتقادی، همدلی، و توانایی تحلیل روان شناختی نیز نقش بسزایی دارد. این مقاله با هدف بررسی اثربخشی استفاده از فیلم و داستان در تدریس مبانی روان شناسی، به تحلیل تجربیات آموزشی، مطالعات موردی و یافته های پژوهشی در این زمینه می پردازد. همچنین تلاش می شود تا با ارائه چارچوبی نظری و عملی، راهکارهایی برای بهره گیری بهینه از این منابع در آموزش روان شناسی ارائه گردد. در نهایت، مقاله بر اهمیت تلفیق روش های سنتی و نوین آموزشی تاکید کرده و نقش رسانه های روایی را در تحول آموزش روان شناسی برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

آموزش روان شناسی ، فیلم آموزشی ، داستان پردازی ، یادگیری فعال ، تحلیل روان شناختی