بررسی تاثیرات اندازه شرکت و ساختار مالکیت بر قابلیت نوآوری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیرات اندازه شرکت و ساختار مالکیت بر قابلیت نوآوری مستمر در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد.   روش شناسی: با توجه به ساختار داده های مورد مطالعه در این پژوهش دوره ۱۰ ساله که شامل بعد زمانی (۱۳۹۳ تا ۱۴۰۲) بود از روش پانل دیتا استفاده شد. داده های پژوهش نمونه ای غربال شده از شرکت های بورس اوراق بهادار تهران است که در مجموع ۱۳۳ شرکت را در بر می گیرد. به منظور انجام تجزیه و تحلیل آماری و تحلیل مدل از نرم افزار ایویوز نسخه ۱۲ استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد که ضریب برآوردی ساختار مالکیت، به میزان (۰۸۶۹/۰) با سطح معنی داری (۰۰۷۸/۰) حاکی از یک ارتباط مستقیم و معنی دار بین این متغیر با قابلیت نوآوری شرکت می باشد. همچنین ضریب برآوردی اندازه شرکت، به میزان (۰۶۷۴/۰) با سطح معنی داری (۰۰۲۱/۰) حاکی از یک ارتباط مستقیم و معنی دار بین این متغیر با قابلیت نوآوری شرکت می باشد.   نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که هرچه شرکت ها از اندازه بزرگتری برخوردار باشند و همچنین ساختار مالکیت شفاف باشد قابلیت نوآوری شرکت ها افزایش می یابد. لذا برنامه ریزان امور مالی و اقتصادی می توانند نسبت به این عوامل توجه جدی نمایند و در جهت نوآوری در شرکت ها و موسسات مالی و اقتصادی اقدمات موثری بردارند.

کلیدواژه ها:

قابلیت نوآوری پایدار ، اندازه شرکت ، ساختار مالکیت ، بورس اوراق بهادار تهران