شناسایی راهبردهای شبکه سازی ارتباطات بین المللی در ورزش جمهوری اسلامی ایران

هدف: هدف پژوهش حاضر شناسایی راهبردهای شبکه سازی ارتباطات بین المللی در ورزش جمهوری اسلامی ایران می باشد.   روش شناسی: روش تحقیق حاضر از منظر ماهیت دادها از نوع کیفی نظریه داده بنیاد با رویکرد اشتراوس و کوربین (۲۰۰۸) است. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی دانشگاه دارای سابقه در حوزه مدیریت ورزش و دیپلماسی ورزشی،  مدیران عالی و عملیاتی  ورزش  که در حوزه روابط بین الملل فعالیت دارند و کارشناسان و متخصصان حوزه روابط بین الملل بودند که پژوهشگر با تایید گروه پژوهش به مصاحبه با ۲۴ نفر از آن ها پرداخت.   یافته ها: طبق نتایج مقولات اصلی شامل ارتباطات و فرهنگ سازی؛ استراتژی و برنامه ریزی؛ توسعه و تقویت زیرساخت ها و منابع و مقولات فرعی شامل تقویت دیپلماسی ورزشی، فرهنگ سازی و ارتقا آگاهی، همکاری و ایجاد شبکه های بین المللی، تدوین و اجرای استراتژی های موثر، پشتیبانی و توسعه منابع انسانی، عوامل مالی و اقتصادی و ایجاد و تقویت زیرساخت های ارتباطی می باشند.   نتیجه گیری: راهبردهای ارائه شده می توانند ابزاری کارآمد و موثر برای تقویت جایگاه بین المللی کشور در عرصه ورزش باشد؛ این راهبردها بر مبنای تعاملات، دیپلماسی ورزشی، رهبری کارآمد، و پایداری روابط بنا شده و با تکیه بر ابعاد فرهنگی و اجتماعی، می تواند به توسعه گسترده تر و بهره وری بیشتر در حوزه ورزش بین المللی منجر شود که در نهایت به ارتقای جایگاه ایران در عرصه جهانی کمک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

ارتباطات بین الملل ، تعاملات ورزشی ، دیپلماسی ورزشی ، شبکه سازی