تاملی در مطالبه خسارت معنوی ناشی از تاخیر در پروازهای بین المللی در پرتو دادنامه شماره ۱۴۰۳۶۸۳۹۰۰۰۷۰۸۰۲۴۵ مورخ ۲۲/۰۵/۱۴۰۳ صادره از شعبه ۲۱۷ دادگاه عمومی حقوقی مجتمع قضایی شهید مفتح تهران

امروزه، حمل و نقل مسافران از طریق هوایی به امری شایع تبدیل شده است. دلیل این شیوع، صرفه جویی در زمان می باشد؛ زیرا، سرعت حمل و نقل از طریق هواپیما بیشتر از سایر وسایل حمل و نقل است. در انجام یک پرواز، کمال مطلوب آن است که متصدیان حمل و نقل به تعهد خود مطابق با برنامه زمان بندی شده عمل نمایند، اما این مطلوب همواره قابل تحقق نیست. به علل مختلف احتمال دارد که پرواز مطابق برنامه زمان بندی عزیمت ننماید یا در صورت عزیمت به موقع، در زمان مورد توافق به مقصد نرسد. این تاخیر، ممکن سبب ورود زیان مادی و معنوی به مسافران بشود. حال، سوال قابل طرح آن است که آیا مسافران می توانند خسارت معنوی ناشی از تاخیر در پرواز را در صورت جمع شدن سایر شرایط مسئولیت مدنی مطالبه نمایند؟ این نوشتار با رویکرد تحلیلی-توصیفی، با تاکید بر دادنامه شماره ۱۴۰۳۶۸۳۹۰۰۰۷۰۸۰۲۴۵ مورخ ۲۲/۰۵/۱۴۰۳ صادره از شعبه ۲۱۷ دادگاه عمومی حقوقی مجتمع قضایی شهید مفتح تهران درصدد است که به سوال فوق پاسخ دهد. نتیجه بررسی ها نشان داد، هرچند که دادگاه های کشورهای مختلف نسبت به پاسخ به سوال فوق اختلاف نظر دارند، لکن رویه غالب در حقوق ایران تاکنون آن بوده که خسارت معنوی ناشی از تاخیر در پرواز با استناد به قواعد عمومی مسئولیت مدنی قابل مطالبه است. در رای مورد اشاره نیز، دادگاه ضمن شناسایی قابلیت جبران مادی (مانند پرداخت پول) و معنوی (مانند عذرخواهی) و بدون توجه به داخلی یا بین المللی بودن پرواز، وفق اصل جبران خسارت معنوی در حقوق ایران، حکم به جبران خسارت معنوی ناشی از تاخیر در پرواز می دهد.

کلیدواژه ها:

خسارت معنوی ، زیان ، رویه قضایی ، تاخیر در پرواز ، پرواز داخلی ، پرواز بین المللی