توسعه پایدار شهری با رویکرد انرژی محور

مقدمه: شکل گیری شهرهای امروزی براساس دیدگاه های اتومبیل محور، مناطق بدون ترافیک و انسان محور و تفاوت آنها بیانگر این مطلب است که قابلیت انرژی مداری به عنوان ابتدایی ترین و ارزان ترین نوع جابجایی مطرح بوده است و می تواند برای فواصل کوتاه سهم قابل توجهی در نظام حمل و نقل داشته باشد. امروزه با حمایت از ترددهای پایدار و سازگار محیط زیست نظیر پیاده می توان گام های مثبتی در خصوص اتوموبیل زدایی شهرها برداشت. بنابراین هدف از این مطالعه مروری توسعه پایدار شهری با رویکرد انرژی محور بود. روش تحقیق: این مطالعه در سال ۱۴۰۲ با مرور منابع و پایان نامه های منتشر شده و در دسترس داخلی مرتبط با توسعه پایدار شهری، رویکرد انرژی محور و جستجو در بانک های اطلاعاتی نورمکز، مگایران و گنج با کلید واژه های توسعه پایدار شهری، رویکرد انرژی محور انجام گردید. یافته ها: اگر شهرها به سمت پایداری طراحی شوند، پتانسیل بالایی برای جلوگیری و حل مشکلات آب و هوایی دارند و به رفاه انسان کمک می کنند، زیرا شهرها می توانند به سرعت برای اجرای راه حل های محلی مناسب حرکت کنند. شهرها زمینه های محلی خود را دارند (زیرساخت های محلی، فرهنگ، موسسات و دانش) و فضایی را برای رشد فناوری های سبز جدید فراهم می کنند، زیرا آزمایش های اجتماعی-تکنیکی می تواند برای نوآوری انرژی پاک از طریق مشاهده و تجزیه و تحلیل تعاملات بین فناوری ها، کاربران، زیرساخت ها و موسسات انجام شود. نتیجه گیری: مقیاس شهر نمایش فناوری می تواند خط مقدم نوآوری سبز بزرگ تر را با تکرار و بزرگ تر شدن بعدا شکل دهد. با این حال، از آنجایی که شهرها به آینده خود می نگرند، آنها باید ظرفیت، توانایی، منابع و عناصر ساختاری خود را در نظر بگیرند که ممکن است توانایی آنها را برای اقدام یا محدود کردن آن ها فعال کند.