ارتباط روانشناسی مثبتگرا و حسابداری مدیریت زیستمحیطی: بررسی تاثیر معنا در کار، انگیزش درونی و تاب آوری

در دهه های اخیر، سازمان ها به دنبال ایجاد توازن میان بهره وری اقتصادی و مسئولیت پذیری اجتماعی و زیست محیطی بوده اند. در این راستا، دو رویکرد روانشناسی مثبت گرا و حسابداری مدیریت زیست محیطی به عنوان ابزارهای نوین و مکمل، دارای نقش بسزایی در ارتقاء عملکرد سازمانی هستند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی ارتباط میان روانشناسی مثبت گرا و حسابداری مدیریت زیست محیطی پرداخته و چگونگی اثرگذاری مولفه های روانشناسی مثبت مانند معنا در کار، انگیزش درونی و تاب آوری را، بر بهبود اجرای سیستم های مدیریت زیست محیطی را واکاوی می کند. نتایج نشان می دهد که ارتقای بهزیستی روانی کارکنان می تواند عاملی کلیدی در پذیرش و اثربخشی سیاست های محیط زیستی باشد و متقابل، مشارکت در اهداف زیست محیطی حس رضایت و تعلق شغلی را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، حسابداری مدیریت زیست محیطی ، معنا در کار ، انگیزش سازمانی و درونی ، رضایت شغلی ، مسئولیت پذیری اجتماعی ، عواطف