رهبری تطبیقی در مدیریت بحرانهای سازمانی: الگو یی نوین برای تابآوری در بستر عدمقطعیت

در عصر بحرانهای پیچیده و ناپایدار، ناکارآمدی الگوهای سنتی رهبری، نیاز به رویکردها یی نوین و انعطافپذیر را برجسته ساخته است. این پژوهش با هدف تبیین ظرفیتهای رهبری تطبیقی در ارتقاء تابآوری سازمانی در شرایط عدمقطعیت و تصمیمگیری در ابهام انجام شده است. مطالعه با رویکرد کیفی-تحلیلی و به روش مطالعه تطبیقی چندموردی، به بررسی تجارب موفق جهانی از سازمانهای پیچیدهای پرداخته که در مواجهه با بحرانهایی نظیر پاندمی، سونامی و تحولات فناورانه، از رهیافت رهبری تطبیقی بهره بردهاند. داده ها از منابع ثانویه معتبر گردآوری شده و از طریق تحلیل مضمون و مدلسازی مفهومی استنباطی پردازش شدهاند. یافته ها نشان میدهد که رهبری تطبیقی با تاکید بر یادگیری سازمانی، چابکی تصمیمگیری و مشارکت ذینفعان، ظرفیت انطباقپذیری و پایداری سازمانها را در مواجهه با بحران ها بهطور چشمگ یری افزایش میدهد. در نهایت، مدل مفهومی «پنجضلعی رهبری تطبیقی در بحران »پیشنهاد شده است که ابزاری راهبردی برای تسهیل تشخیص، تعامل، تصمیمگیری، تعدیل و تثبیت در مدیریت بحران فراهم میآورد. این مدل قابلیت انطباق با زمینه های فرهنگی و ساختاری گوناگون را دارد و بهویژه برای کشورها و سازمانهای در حال توسعه قابل اجراست.

کلیدواژه ها:

تابآوری سازمانی ، تصمیمگیری در ابهام ، رهبری تطبیقی ، سازمانهای پیچیده ، مدیریت بحران