تاثیر ارگونومی در کاهش استرس و فرسودگی شغلی

فرسودگی شغلی واکنشی به فشار شغلی طولانی مدت یا مزمن است و با سه بعد اصلی توصیف می شود: خستگی شدید، منفی بافی (حس همذات پنداری کمتر با شغل) و احساس افت در توانایی شغلی. فرسودگی شغلی با پیامدهایی همچون کاهش کارایی فرد و ایجاد عوارض جسمانی و روانی در کارکنان همراه است. با توجه به نقشی که نیروی انسانی در هر سازمان دارد، پرداختن به موضوعاتی که منجر به کاهش آسیب های شغلی در محیط کار می شود از اهمیت شایانی برخوردار است. پیشگیری از وقوع فرسودگی شغلی در ارتقاء بهداشت روانی افراد نقش بسزایی دارد. یکی از مباحثی که می تواند در کاهش فرسودگی شغلی مفید واقع شود، به کارگیری دانش ارگونومی و رعایت اصول ایمنی است. این تحقیق به روش مروری و از نوع کتابخانه ای بر آن است تا به بررسی تاثیر ارگونومی در کاهش استرس و فرسودگی شغلی کارکنان بپردازد. علم ارگونومی در تلاش است بجای متناسب سازی انسان با محیط، محیط را با انسان متناسب سازد و آسیب های حاصل از کار و فعالیت های محل کار را کاهش دهد. فلذا علم ارگونومی در صورت پیاده شدن در تمام سازمان ها باعث ایجاد بهره وری، افزایش تولید و ارایه خدمات، کارایی بیشتر و پیشگیری از فرسودگی شغلی کارکنان می شود.

کلیدواژه ها:

ارگونومی ، استرس ، سازمان ، فرسودگی شغلی ، کارکنان