بررسی ارتباط میان روابط معلمان و دانش آموزان با سلامت روانی مدارس استثنایی حنانه درفشی جوان

این مقاله مروری به بررسی تاثیر روابط میان معلمان و دانش آموزان بر سلامت روانی محیط مدارس استثنایی می پردازد. تعاملات مثبت و سازنده میان معلمان و دانش آموزان، یکی از عوامل کلیدی در ارتقای سلامت روانی دانش آموزان و ایجاد محیط های یادگیری حمایتی و کارآمد است. در مدارس استثنایی که دانش آموزان با نیازهای خاص حضور دارند، اهمیت این روابط دوچندان می شود؛ چراکه نقش معلمان نه تنها در تدریس، بلکه در حمایت عاطفی و ایجاد حس تعلق و پذیرش برای دانش آموزان استثنایی بسیار برجسته است. پیشینه پژوهش نشان می دهد که روابط قوی و مثبت میان معلمان و دانش آموزان می تواند به کاهش استرس، افزایش اعتمادبه نفس و تقویت انگیزه تحصیلی دانش آموزان استثنایی منجر شود. همچنین، این تعاملات به بهبود مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان کمک کرده و فضای مدرسه را به محیطی امن و مثبت تبدیل می کند. از سوی دیگر، چالش هایی نظیر کمبود آموزش های تخصصی معلمان، فشارهای روانی شغلی و نگرش های سنتی ممکن است مانع از ایجاد روابط سازنده در این محیط ها شود. هدف این مقاله، تحلیل نقش روابط میان معلمان و دانش آموزان در مدارس استثنایی و ارائه راهکارهایی برای بهبود سلامت روانی این محیط ها از طریق تقویت تعاملات مثبت است.

کلیدواژه ها:

روابط معلم و دانش آموز ، سلامت روانی ، مدارس استثنایی ، دانش آموزان با نیازهای خاص ، محیط مدرسه ، تعاملات سازنده ، حمایت عاطفی