بازی درمانی در مقطع ابتدایی: ضرورتی در راستای اصول روانشناسی تربیتی

چکیده مقاله حاضر به بررسی نقش بازی درمانی در مقطع ابتدایی و ضرورت آن از منظر اصول روان شناسی تربیتی می پردازد. بازی به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای یادگیری و رشد در کودکان، نه تنها به تقویت مهارت های شناختی، اجتماعی و عاطفی کمک می کند، بلکه به عنوان روشی درمانی برای حل مشکلات رفتاری و روان شناختی دانش آموزان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این مقاله با مرور نظریه های روان شناسی تربیتی مانند نظریه ساختارگرایی پیاژه، نظریه بازی ویگوتسکی و رویکردهای درمانی مبتنی بر بازی، به تحلیل نقش بازی درمانی در ایجاد محیط های یادگیری حمایتی و بهبود سلامت روانی دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهند که بازی درمانی می تواند به کاهش اضطراب، افزایش خودابرازی، تقویت مهارت های اجتماعی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک کند. در نهایت، این مقاله پیشنهاداتی برای معلمان و دست اندرکاران آموزشی جهت به کارگیری موثر بازی درمانی در محیط های آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، مقطع ابتدایی ، روان شناسی تربیتی ، نظریه ساختارگرایی ، نظریه بازی ، سلامت روانی