اهمیت بازی و فعالیت های عملی در یادگیری دانش آموزان ابتدایی

آموزش ابتدایی، سنگ بنای توسعه همه جانبه کودکان و شکل گیری نگرش آن ها نسبت به یادگیری است. با این حال، رویکردهای سنتی غالبا بر حفظیات و انتقال یک طرفه اطلاعات تاکید دارند که با طبیعت پویا و کنجکاو کودکان ابتدایی در تضاد است. این مقاله با هدف بررسی اهمیت بازی و فعالیت های عملی در بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان ابتدایی تدوین شده است. روش پژوهش از نوع مروری کتابخانه ای بوده و با بررسی اسناد، مقالات و کتب مرتبط، به تحلیل نقش این رویکردها در ابعاد شناختی، اجتماعی، هیجانی و فیزیکی رشد کودک می پردازد. یافته ها نشان می دهند که بازی و فعالیت های عملی نه تنها منجر به درک عمیق تر مفاهیم درسی، بهبود مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی می شوند، بلکه به تقویت مهارت های اجتماعی، افزایش انگیزه، کاهش اضطراب و توسعه خلاقیت نیز کمک شایانی می کنند. در نهایت، این مقاله بر ضرورت بازنگری در برنامه های درسی و روش های تدریس، و همچنین ارائه پیشنهاداتی کاربردی برای معلمان، والدین و سیاست گذاران آموزشی تاکید می کند تا بستر لازم برای یک یادگیری اثربخش و پایدار فراهم آید.

کلیدواژه ها:

بازی ، فعالیت عملی ، یادگیری ابتدایی ، آموزش فعال ، رشد کودک ، روش های تدریس