تاثیر هشت هفته فعالیت بدنی صبحگاهی بر کیفیت خواب سالمندان

پیری، فرآیندی طبیعی و اجتناب ناپذیر، با تغییرات فیزیولوژیکی، روانی-اجتماعی و پاتولوژیکی متعددی همراه است که می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. در میان چالش های متعدد دوران سالمندی، اختلالات خواب به عنوان یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین مشکلات ظاهر می شود. مطالعات اپیدمیولوژیک به طور مداوم نشان می دهند که بیش از ۰۵٪ سالمندان ساکن جامعه از مشکلات خواب مزمن، شامل دشواری در به خواب رفتن (طولانی شدن زمان شروع خواب)، افزایش دفعات بیداری شبانه، کاهش کارآیی خواب (نسبت زمان خواب به زمان درازکشیدن در رختخواب)، بیداری صبحگاهی زودرس و کاهش کلی زمان خواب عمیق و ترمیمی (به ویژه خواب امواج آهسته-Slow Wave Sleep) رنج می برند. این اختلالات، تنها یک ناراحتی ساده نیستند؛ بلکه پیامدهای گسترده و عمیقی بر سلامت جسمی، روانی و عملکردی سالمندان دارند. کم خوابی مزمن و کاهش کیفیت خواب با افزایش قابل توجه خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب، اختلالات شناختی (شامل کاهش حافظه و تمرکز)، ضعف سیستم ایمنی، افزایش حساسیت به درد، اختلال در متابولیسم گلوکز (افزایش خطر دیابت نوع ۲)، فشار خون بالا، بیماری های قلبی-عروقی، و حتی افزایش خطر زمین خوردن و شکستگی به دلیل اختلال در تعادل و توجه مرتبط است. علاوه بر این، اختلال خواب می تواند منجر به افزایش مصرف داروهای خواب آور شود که خود با عوارض جانبی متعددی مانند گیجی، سرگیجه، خطر زمین خوردن و وابستگی در سالمندان همراه است، چرخه های معیوب که کیفیت زندگی را به شدت تهدید می کند.

کلیدواژه ها:

کیفیت خواب ، سالمندان ، ورزش ، بیماری