تاثیر تمرینات هوازی صبحگاهی بر بهبود رفتارهای کلاسی دانش آموزان دوره متوسطه اول

با افزایش چالش های رفتاری در محیط های آموزشی، یافتن راهکارهایی برای ارتقاء نظم و کیفیت مشارکت دانش آموزان در کلاس به یک ضرورت آموزشی بدل شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی سبک و منظم در آغاز روز تحصیلی بر بهبود رفتارهای کلاسی دانش آموزان دوره متوسطه اول انجام گرفته است. روش تحقیق به صورت شبه تجربی و با بهره گیری از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل ۴۸ دانش آموز پسر پایه هشتم از یکی از مدارس دولتی شهری پیش فرض در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ بود که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۴ هفته، هر روز پیش از شروع کلاس های درسی در حیاط مدرسه به انجام تمرینات هوازی سبک (مانند حرکات کششی، طناب زدن، دویدن آرام و تمرینات تعادلی) به مدت ۲۰ دقیقه پرداختند، در حالی که گروه کنترل فعالیت ورزشی خاصی نداشتند. ابزار جمع آوری داده ها، چک لیست رفتارهای کلاسی بر اساس مولفه هایی چون توجه، نظم، پرخاشگری، همکاری و تعامل اجتماعی بود. نتایج حاصل از تحلیل داده ها با آزمون کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. به طور مشخص، تمرینات هوازی منجر به کاهش پرخاشگری، افزایش توجه و مشارکت فعال دانش آموزان در کلاس شد. یافته های این پژوهش بر ضرورت توجه بیشتر به برنامه ریزی فعالیت های جسمانی در آغاز روز آموزشی، به ویژه در سنین بحرانی نوجوانی، تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تمرینات هوازی ، رفتارهای کلاسی ، دانش آموزان ، متوسطه اول ، توجه ، نظم ، پرخاشگری ، همکاری ، تعامل اجتماعی