تاثیر تمرینات قدرتی بر مقاومت به انسولین و سلامت متابولیک

مقاومت به انسولین یکی از مهم ترین عوامل خطر در اختلالات متابولیک نظیر دیابت نوع ۲ و سندرم متابولیک است که با کاهش پاسخ سلول ها به انسولین مشخص می شود. تمرینات قدرتی (مقاومتی) به عنوان یک راهکار موثر و غیردارویی در بهبود حساسیت به انسولین و ارتقای سلامت متابولیک مورد توجه قرار گرفته اند. این نوع تمرین با افزایش توده عضلانی، افزایش بیان ناقل های گلوکز (مانند GLUT۴)، بهبود عملکرد مسیرهای سیگنال دهی انسولین، و کاهش التهاب سیستمیک، در بهبود هموستاز گلوکز و پروفایل های لیپیدی موثر است. همچنین تمرینات مقاومتی موجب کاهش چربی احشایی و بهبود ترکیب بدنی شده و از این طریق نیز مقاومت به انسولین را کاهش می دهند. آثار مثبت این تمرینات در گروه های مختلف از جمله سالمندان، افراد مبتلا به چاقی، مبتلایان به PCOS و نوجوانان دارای اضافه وزن به اثبات رسیده است. علاوه بر این، تنظیم تعادل میان مسیرهای AMPK و mTOR به عنوان سازوکارهای مولکولی کلیدی در پاسخ به تمرین مقاومتی نقش مهمی در تنظیم متابولیسم ایفا می کند. این شواهد تمرین قدرتی را به عنوان ابزاری موثر در پیشگیری و مدیریت بیماری های متابولیک معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

تمرین قدرتی ، مقاومت به انسولین ، سلامت متابولیک ، GLUT۴ ، مسیر AMPK/mTOR