تاثیر تمرین های ورزشی بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

این مقاله به بررسی تاثیر تمرین های ورزشی بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) می پردازد. اختلال طیف اوتیسم به عنوان یکی از اختلالات رشدی عصبی شناخته می شود که موجب بروز مشکلاتی در ارتباطات اجتماعی، کالمی و غیرکالمی و همچنین رفتارهای تکراری می شود. با توجه به افزایش شیوع این اختلال در سال های اخیر، شناسایی روش های موثر برای بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباطی این کودکان بسیار حائز اهمیت است. پژوهش های متعددی نشان داده اند که ورزش و فعالیت های بدنی می توانند به عنوان مداخلات موثر برای بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به ASD معرفی شوند. این فعالیت ها نه تنها به بهبود وضعیت جسمانی کمک می کنند، بلکه می توانند عزت نفس و مهارت های اجتماعی کودکان را نیز تقویت کنند. تمرینات گروهی و فعالیت های ورزشی مانند هنرهای رزمی و تمرینات آبی، فرصت های خوبی برای یادگیری تعاملات اجتماعی و برقراری ارتباط با همسالان فراهم می آورند. علاوه بر این، مقاله تحقیقاتی را بررسی می کند که نشان می دهد چگونه مشارکت در این فعالیت ها می تواند منجر به کاهش رفتارهای کلیشه ای و بهبود توانایی های اجتماعی گردد. علاوه بر بیان تاثیرات مثبت، مق اله همچنین به نیاز به استفاده از پروتکل های علمی و مداخلات هدف مند برای افزایش اثربخشی تمرینات ورزشی اشاره می کند.

کلیدواژه ها:

تمرین های ورزشی ، اختلال طیف اوتیسم ، تعاملات اجتماعی ، کودکان ، مهارت های اجتماعی