نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار روستاهای شهرستان چابهار

همانطور که گردشگری به عنوان بزرگترین صنعت جهان امروز معرفی شده است، اکوتوریسم (طبیعت گردی) که زیر مجموعه ای از گردشگری به شمار می رود به عنوان یک صنعت پویای جهانی از رشدی بسیار سریع برخوردار می باشد که بیشترین سازگاری را با توسعه پایدار روستایی دارد. گردشگری روستایی و اکوتوریسم فرصتی را ایجاد می کند تا بومیان روستاها از تک درآمدی شدن خارج گردیده و با مشارکت در شغل های خدماتی گردشگری، علاوه بر رشد اقتصادی به رشد اجتماعی و فرهنگی دست یابند. هدف از این پژوهش بررسی نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار روستاهای شهرستان چابهار می باشد. این پژوهش برپایه ترکیبی از روش های توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در بررسی شاخص های اقتصادی روستاهای احمدآباد، با میانگین ۶۲/۴ بالاترین رتبه و روستای حاجی سلیمان با میانگین ۳۳/۳ پایین ترین رتبه و همچنین در بررسی شاخص های اجتماعی و فرهنگی روستاهای نوک آباد، با میانگین ۹۰/۴بالاترین رتبه و روستای احمدآباد، با میانگین های۵۴/۳ پایین ترین رتبه و در بررسی شاخص های کالبدی - زیست محیطی روستاهای حاجی سلیمان، با میانگین ۳۰/۴ و روستای کهیرکند با میانگین۲۱/۳ پایین رتبه ها را کسب نموده اند.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه روستایی ، گردشگری ، شهرستان چابهار.