تامل در غذاها از دید حکمت اسلامی و نگرش اسحاق اطعمه به آن با تتبع شعری

احتیاج انسان به غذا، مهمترین و حیاتی ترین نیاز روزمره اوست که از تولد تا مرگ وی را همراهی می کند، مبدا پدایش خوراکی ها از جانب خداوند است که جهت تندرستی و تداوم حیات و توانمندی در انجام تکالیف، به انسان اعطاء شده است. در حکمت اسلامی، قریب به ۲۵۰ آیه قرآنی و روایت های متعددی از معصومین (ع)؛ بر اهمیت تغذیه داللت دارد. مولانا ابواسحاق حالج شیرازی، از شاعران مبتکر دوره عراقی به شمار می رود که در سرایش سبک شعری نقیضه طنز با رویکرد پرداختن به غذاها، رتبه ای شایسته و ممتاز را به خود اختصاص داده است به نحوی که می توان اورا پدرنظیره سرایی طنزشعری خوراکی ها در این مرز و بوم دانست. وی در اشعار خود، وضعیت پررونق اطعمه و اشربه ثروتمندان وقت را به تصویر کشیده و مرفهین بی تفاوت به سفره های خالی از غذای محرومین جامعه را هدف تازیانه انتقاد گزنده خود، قرار داده است. در این مقاله توجه به خوراکی ها از دیدگاه فکاهی شیخ اطعمه و تاثیر پذیری و تتبع شعری وی از سبک شعرای پیشین، مورد کندوکاو قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

اسلام ، غذاها ، شعر فارسی ، سبک عراقی ، نقیضه طنز اسحاق اطعمه ، تتبع شعری