چالشهای مدیریت لوپوس اریتماتوز سیستمیک

زمینه و هدف؛ مدیریت لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) در ۵۰ سال گذشته بهبود یافته است اما هنوز ۳ تا ۵ برابر افزایش مرگ و میر در مقایسه با جمعیت عمومی با نارسایی اندام اصلی به دلیل عفونت فعال بیماری و بیماریهای قلبی عروقی به عنوان چالشهای اصلی برای دهه آینده وجود دارد هدف بررسی چالشهای مدیریت لوپوس اریتماتوز سیستمیک است. روش کار؛ مطالعه حاضر ،مروری اطلاعات مربوطه از پایگاههای Google Scholar، Scopus PubMed و Magiran جستجو شد. تجزیه و تحلیل دادهها به صورت کیفی انجام شد. یافته ها پیشرفتهای تحقیقاتی در سطوح سلولی مولکولی و ژنتیکی درک ما را از مکانیسمهای ایمنی بیماری زای SLE افزایش میدهد که منجر به توسعه داروهایی میشود که مکانهای خاصی از اختلالات ایمنی را هدف قرار میدهند - با درمانهایی که روی سیتوکینها سلولهای B و T انجام میشوند و تعاملات آنها امیدوار کننده است پیشرفت هایی در زمینه پیوند سلول های بنیادی خون ساز (HSCT) به عنوان یک گزینه درمانی برای زیر مجموعه ای از بیماران انتظار میرود علاوه بر این برخی از درمانهای غیر سنتی تعدیل کننده ایمنی مانند استاتینها لفلونوماید و تاکرولیموس ممکن است به عنوان درمان جایگزین یا کمکی در برخی بیماران مفید باشند. نتیجه گیری؛ درک بهتر نحوه عملکرد سرکوب کننده های ایمنی فعلی در سطح سلولی و مولکولی باید به ارزیابی مجدد نشانه ها دوزها و مدت درمان در کارآزماییهای بالینی با استفاده از این عوامل کمک کند که بسیاری از آنها تحت مطالعات کنترل شده دارونمای دوسویه دار مناسب قرار نگرفته اند تحقیقات در مورد محرکهای شروع SLE و شعله ور شدن فعالیت همچنان اطلاعات مفیدی را در پیشگیری به دست میدهد. شواهد در مورد تاثیر عوامل روانی اجتماعی و اقتصادی بر نتیجه SLE بسیار زیاد است جامعه روماتولوژی باید از سایر متخصصان مراقبتهای بهداشتی حامیان بیمار و مقامات بهداشتی محلی برای رسیدگی به این مسائل مربوط به مراقبت و نتیجه خوب بیمار کمک بگیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک ، چالش ها