تاثیر ترکیب مداخلات خودگفتاری استراتژیک و تصویرسازی ذهنی بر مهارت هدفگیری - دریافت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

اگرچه شواهد حاکی از بهبود عملکرد و مهارتهای ورزشی بر اثر مداخلات تصویرسازی و خودگفتاری به تنهایی بود، اما شواهد اخیر حاکی از این میباشد که ترکیب این دو تمرین احتمالا می تواند در بهبود عملکرد موثرتر باشند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تاثیر ترکیب مداخلات خودگفتاری استراتژیک و تصویرسازی ذهنی بر مهارت هدفگیری- دریافت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. در این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیش آزمون- پسآزمون، ۰۶ کودک پسر و دختر با اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران با دامنه سنی ۷ تا ۰۱ سال به صورت هدفمن انتخاب و در چهار گروه ۵۱ نفری خودگفتاری استراتژیک، تصویرسازی، خودگفتاری استراتژیک + تصویرسازی )ترکیبی( و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکتکنندگان اقدام به پرتاب ۰۱ توپ به سمت دیوار و همزمان دریافت توپ برگشتی نمودند. مرحله مداخله در سه هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه ۰۲ دقیقه انجام گرفت که شرکت- کنندگان به اجرای تمرینات مربوطه پرداختند. بعد از اتمام مرحله تمرینی، مرحله پس آزمون همانند مرحله پیش آزمون انجام گرفت. دادهها به روش تی وابسته، آزمون کواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. نتایج نشان داد که هم مداخله تصویرسازی، هم مداخله خودگفتاری استراتژیک و هم ترکیب این دو مداخله بر بهبود اجرای مهارت هدفگیری- دریافت کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تاثیر معناداری دارد )۵۰/۰

خودگفتاری استراتژیک و تصویرسازی در مقایسه با اجرای به تنهایی این مداخلهها از لحاظ آماری باعث اجرای بهتر مهارت هدف گیری- دریافت در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی شد )۵۰/۰

خودگفتاری استراتژیک و تصویرسازی برای بهبود بیشتر مهارتهای هدفگیری و مهاری در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بهره برد.

کلیدواژه ها:

خودگفتاری استراتژیک ، تصویرسازی ، مهارت هدف گیری- دریافت ، اختلال هماهنگی رشدی