معیارهای طراحی فضای پیرامون مدارس با تاکید بر بررسی تجارب جهانی

کودکان به عنوان مهم ترین قشر سنی که جامعه آینده را می سازند، بسیار حائز اهمیت هستند. کودکان به مدت ۱۲ سال به صورت مداوم به مدرسه رفت و آمد می کنند که بر اساس آمار در بیشتر تصادفات کودکان به عنوان عابرین، بیشترین صدمه را دیده اند. حتی با کاهش می زان تصادفات کودکان عابر، نمی توان تضمین برای سلامت جسمی شان باشد، چرا که از سبک زندگی فعال به سبک زندگی مهندسی شده روی آورده اند که چاقی و بیماری های جسمی در کودکان روند افزایشی یافته است. این پژوهش بر مبنای شیوه ی نگرش (توصیفی-تحلیلی) با هدف دستیابی به، اصول طراحی فضاهای پیرامون مدارس در ایران، به صورت کاربردی با بررسی ادبیات پیشینه ی موضوع و گردآوری اطلاعات در رابطه با تجارب موفق و پروژه های کشورهای مختلفی همچون هلند، انگلستان، اسپانیا، هند، کانادا و..، در حیطه ی طراحی فضاهای پیرامون مدرسه پرداخته است. با بررسی اقدامات صورت گرفته در این تجارب که کاهش صدمات جسمی و روانی به کودکان را در پی دارد، به استخراج اصولی کاربردی برای طراحی فضای پیرامون مدارس در ایران پرداخته است. با توجه به این اصول با ایجاد منطقه مدرسه به صورت تاکتیکی با کمک اعضای جامعه محلی و جامعه مدرسه می توان فضایی (دائمی یا موقت) ایمن، دارای امنیت، اجتماع پذیر و دوست دار کودک، فضایی که با در نظر گرفتن ادراک کودکان و والدین شان فرصتی فراهم کند تا کودکان سفری امن، مستقل، فعال، پویا و لذت بخش به مدرسه داشته باشند، که با توجه به عناصر زیبایی شناسانه، زیست بوم طراحی گردیده است.

کلیدواژه ها:

خیابان مدرسه ، سفر فعال کودک ، تجارب جهانی