اثر شیوه های نوین تدریس بر افزایش تمرکز و توجه دانش آموزان ابتدایی

تمرکز و توجه دانش آموزان ابتدایی از عوامل کلیدی موفقیت تحصیلی و یادگیری اثربخش به شمار می آید که متاسفانه کاهش آن، چالش مهمی در محیط های آموزشی است. در سال های اخیر، تغییرات فرهنگی، فناوری و سبک زندگی کودکان، لزوم استفاده از شیوه های نوین تدریس را بیش از پیش آشکار ساخته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر شیوه های نوین تدریس بر افزایش تمرکز و توجه دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعه منابع علمی و پژوهشی معتبر انتخاب گردید. داده ها با جستجوی نظام مند در پایگاه های علمی گردآوری و با استفاده از تحلیل محتوا به صورت کیفی بررسی شدند. یافته ها نشان می دهد که استفاده از روش های فعال و تعاملی همچون یادگیری مبتنی بر بازی، آموزش چندحسی، بهره گیری از فناوری های نوین آموزشی و روش های مشارکتی، موجب افزایش قابل توجه در میزان تمرکز و توجه دانش آموزان می شود. این شیوه ها با ایجاد محیطی پویا و جذاب، از یکنواختی و کسالت در کلاس جلوگیری کرده و موجب درگیر شدن ذهنی و عاطفی دانش آموزان با محتوای درسی می گردند. همچنین، نقش معلم به عنوان تسهیل گر و طراح محیط یادگیری فعال، در افزایش اثربخشی این روش ها بسیار تعیین کننده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که بکارگیری شیوه های نوین تدریس، علاوه بر بهبود کیفیت یادگیری، باعث تقویت مهارت های توجه، تمرکز و خودتنظیمی در کودکان می شود و می تواند گام موثری در جهت ارتقای عملکرد تحصیلی و رشد شناختی آنان باشد. لذا پیشنهاد می شود نظام های آموزشی و معلمان، استفاده گسترده تری از این روش ها را در برنامه های درسی دوره ابتدایی لحاظ کنند تا شرایط بهینه یادگیری فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

شیوه های نوین تدریس ، تمرکز ، توجه ، دانش آموزان ابتدایی