واکاوی نقش هوش هیجانی معلمان در مدیریت کلاس و تعامل با دانش آموزان

هوش هیجانی یکی از مولفه های کلیدی در موفقیت شغلی معلمان و کیفیت فرآیندهای آموزشی است. در سال های اخیر، با گسترش رویکردهای روان شناختی در آموزش، نقش هوش هیجانی در شکل دهی به روابط انسانی در کلاس درس، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در این زمینه، پژوهش حاضر با هدف واکاوی نقش هوش هیجانی معلمان در مدیریت کلاس و تعامل با دانش آموزان انجام شده است. اهمیت این موضوع از آن جاست که معلمان دارای هوش هیجانی بالا، بهتر می توانند احساسات خود و دانش آموزان را درک و مدیریت کنند، با تعارض ها برخورد موثر داشته باشند و محیطی امن و انگیزه بخش برای یادگیری فراهم آورند. روش تحقیق این پژوهش کیفی، توصیفی و مبتنی بر تحلیل محتوای منابع علمی و پژوهش های معتبر داخلی و خارجی است که از طریق جستجو و بررسی مقالات نمایه شده در پایگاه هایی نظیر SID، نورمگز، سیویلیکا، مگ ایران و Google Scholar گردآوری شده اند. در این راستا، بدون تمرکز بر یک مطالعه موردی خاص، تلاش شده است تا با استفاده از تحلیل داده های نظری و تجربی، ابعاد مختلف هوش هیجانی معلمان نظیر خودآگاهی هیجانی، خودتنظیمی، همدلی و مهارت های اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد و تاثیر هر یک بر مدیریت کلاس، کیفیت روابط معلم و دانش آموز، و فرآیند یادگیری تحلیل شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که معلمانی که از سطح بالاتری از هوش هیجانی برخوردارند، در مدیریت تعارضات، ایجاد فضای یادگیری حمایتی، افزایش انگیزه دانش آموزان و کاهش تنش های کلاسی عملکرد موثرتری دارند. این یافته ها بر ضرورت گنجاندن آموزش مهارت های هیجانی در برنامه های توانمندسازی حرفه ای معلمان تاکید دارند و پیشنهاد می شود نظام آموزشی توجه بیشتری به ارتقاء هوش هیجانی به عنوان عامل کلیدی در بهبود کیفیت آموزش معطوف دارد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، مدیریت کلاس ، تعامل آموزشی ، معلمان