مدل های مشارکت خانواده: بررسی و مقایسه رویکردهای مختلف برای درگیر کردن والدین در آموزش

مشارکت خانواده در فرآیند آموزشی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان شناخته می شود. این مقاله به بررسی و مقایسه مدل های مختلف مشارکت خانواده می پردازد، با تمرکز بر دو رویکرد اصلی: مدل مشارکت خانواده ای و مدل حمایت اجتماعی. مدل مشارکت خانواده ای بر همکاری نزدیک بین والدین و مدارس تاکید دارد و والدین را به عنوان شرکای فعال در فرآیند یادگیری معرفی می کند. این مدل به بهبود نتایج تحصیلی، افزایش حس مسئولیت پذیری و تعلق در دانش آموزان و والدین کمک می کند. از سوی دیگر، مدل حمایت اجتماعی بر ایجاد شبکه های حمایتی برای والدین تاکید دارد و به آن ها این امکان را می دهد که از منابع و تجربیات یکدیگر بهره مند شوند. این مقاله نشان می دهد که مشارکت والدین نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی منجر می شود، بلکه می تواند بر رفتارهای اجتماعی و عاطفی دانش آموزان نیز تاثیر مثبت بگذارد. به منظور افزایش مشارکت والدین، پیشنهاد می شود که مدارس برنامه های آموزشی، کارگاه ها و کانال های ارتباطی موثری طراحی کنند که والدین را تشویق به مشارکت در تصمیم گیری های آموزشی و فعالیت های مدرسه کند. در نتیجه، توجه به مدل های مشارکت خانواده می تواند به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری در مدارس و همچنین تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی کمک کند.

کلیدواژه ها:

مشارکت خانواده ، تعلیم و تربیت ، مدارس ، امر آموزش ، روابط دو طرفه ، برنامه های آموزشی